Yâr ve diyardan uzağa gittikçe
Her zamankinden daha da yoksulum
Fakirlik insana düşünmek için cömert zamanlar tanıyor
Günlerce İstanbul’suz ve bir o kadar kırgın
İçimde, benim bile saklandığım bir düşman biriktiriyorum
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta