Istırap Şiiri - İbrahim Halil Birgül

Istırap geldi benliğime
Acıyı, kederi getirdi ruhuma
Tasayı, kâbusu getirdi rüyama
Gözyaşları getirdi gözlerime

İşte o an hayatımdan vazgeçmek istedim
Yaşananları unutmak istedim
Kendimden geçmek istedim

Istırap geldi düşüme
Yeni yeni ilhamlar getirdi kalbime
İnsanlığı, sevgiyi, hoşgörüyü, aşkı
İpi kopmuş tespih gibi ard arda döküldü
Yaşanması gereken duygular

Bu ıstırap başka ıstırap
Kafaları çatlatacak cinsinden
Prangaları eritecek biçimden
Düşünceleri kurşun yapacak şekilde
Atomları kalplere gömecek gibisinden

Ey ıstırap;
Yalnız kalanların dostusun
Gece karanlığındaki düşüncesisin
İnsanın kalbindeki vicdansın
Aslında sevimsiz gibisin
Yaşattığın acıların yanında
Güzelliklerine karşı ne denilebilir ki
Aşk olsun sana ıstırap aşk olsun
AŞK OLSUN

15.ocak 2000