İstila Şiiri - Meral Meri

Yalnızlığın istilası bu,
Bu başka memleketin alacakaranlığıydı
Sorma artık niçin bu denli yalnızım diye.
Yeter kes!
Şu sorguluyor muşcasına konuşmanı.
Şimdi diyorsun ki, ne bu hâl?
Sokakları mesken tutuşun?
Evet,pek tabii gózle görünen her şey sorgulanmalı,öyle değil mi?
Siz işte yalnızca bunu bildiniz; ama sokakları tanımıyorsunuz.
Ve inan daha fazla istila etmiyor beni ya da daha fazla canımı yakmıyor.
Ne diyorum biliyor musun?
Zor değildi inan bana zor değildi, içtenlikle bugün "Nasılsın? " demek.
Şimdi karşıma geçip óylece yaşantımı yargılayamazsın!
Ve dahası vicdanını huzurlu sayamazsın,
Ki zaten ne yaptığım da ayrıca seni ilgilendirmez!
Ama sırf merakını gidermek adına söylüyorum:
Yeni ülkemde keşfedilmemiş -yeni medeniyetler keşfediyorum...
Şimdi sor,"Nasılsın? "
İnsan istilasından çıktım, ama gayet iyiyim,neden mi?
Gözler beni görmeyecek kadar uzakta olduğum için!