İstiklal ve Cüma

On iki Şubattı, günlerden bir gün.
Ümit çırasını,yaktı Maraş'lı.
Vatanın sathını, kaplarken hüzün,
Silkindi, ayağa kalktı Maraş'lı.

Acıydı, hicrandı, kederdi hayat.
İsyan ediyordu zulme,tabiat.
Öldürmek değildi, ölmekti murat.
Her iki zevki de tattı Maraş'lı.

Cüma günü idi hutbede imam,
Mahsundu, karşıda,bayraksız kalem.
Dedi:'Bu takdirde cumayı kılmam.'
Hışımla burçlara, baktı Maraş'lı.

Hürriyet,imanla bir olur ancak.
Kalenin burcunda, durmalı sancak.
Kiminde mavüzer, kiminde bıçak,
Bayrağa, madalya taktı Maraş'lı.

Yediden yetmişe ayakta vatan.
Bir iman seliydi kaleye akan.
Sanki bir kasırga, sanki bir tufan,
Namluya, sürülmüş oktu Maraş'lı.