İstiklâl Şairi

Yenilen ordulara inat
Bebekler doğuyor yurdun dört bucağında
Osmanlı olmanın gururuyla bebekler…
Anal ar Fatih’ler,Yavuz’lar büyütüyor yeniden
Kimi silah tutacak bükülmez bilekleriyle
Kimi silah tutturacak bağımsızlığı yazan kalemiyle
Ömrünü mürekkep yapıp yazacak istiklali yüreklere.

Yıl 1873…
Bir bebek doğuyor Fatih’te bir evde
Yüzü nurlu,teni vatan gibi kokan…
Akif doğuyor,bir güneş kadar aydınlık
Büyüyor çarçabuk
Görüyor bir anda vatanın ağır yükünü
Sırtlıyor kalbindeki hürriyet aşkını.

Herkes düşünürken sadece kendini
Akif, çocuk kalbiyle hissediyor esaretin karanlığını
Bu vatan ki güneşi hiç yok olmamış
Zincirlerini kırıp dünyaya hükümran olmuş
Şimdi nasıl çiğnenirdi?
Bir şair isyan ediyor bu esaret girdabına
Kalemi keskin kılıç gibi iniyor düşmanın boynuna
Zehir olup kör ediyor apansız
Vatanı süzen hain gözleri.

Necid çöllerinden geçiyor gözleri yaşlı
Akif bir vaha,duruyor kızgın kumlarda
Serap değil gözlerinden yere damlayan
Kana bulanmış inci taneleri
Mısır topraklarında divane olmuş bir ozana
Müjdeler geliyor Çanakkale’den
Akif çöller içinde bir kum fırtınası şimdi
Hurmalıklar içinden semaya yükselen hıçkırıklar
Ağlıyor Akif,ağlıyor sırtını dayadığı hurmalar
Çanakkale’de toprağa düşen her şehit için
Yazıyor,yazıyor,durmadan yazıyor
İşte Çanakkale Şehitleri
Destan, eşi benzeri olmayan bir destan.

Yurt inlerken zulümler altında
Akif minberlerde sesini silah yapmış
Zağnos Paşa’dan haykırıyor uyuyan herkese
Tam canevinden sarsıyor milleti
Şimdi hepsi birer çığ olmuş akıyor düşmana
İzmir’den Kars’a dek savaşın kızıllığıyla
İstiklâl safağı kalbinde söküyor önce
Zaferi fısıldıyor her yiğidin kulağına
İzmir’de kanlı deniz olmuş boğuyor düşmanı
Taceddin Dergahı’nda uykusuz bir şair
Yüreğini parçalarcasına yazıyor istiklalin marşını
Dergahtan ışıklar saçılıyor dört yana
Vekillerin avuçları kabarmış alkışlamaktan
Bir utangaç ozan oturuyor sıralarda
Mahcubiyetinden kapatmış yüzünü
Halkının gözlerinde görüyor asıl istiklali
Mutlu bir ozan geziniyor sokaklarda.

Ülkesi kırmış bütün boyundurukları
Bir uçtan bir uca özgürlüğün kokusu
İçi hüzün dolu,Mısır topraklarında Akif
Ciğerlerinde sinsi bir illet belirmiş
Esaret yıllarının acısıdır ciğerlerinde biriken
Eriyor koca şair…
Tükeniyor gün be gün
Ağzından çıkmıyor şikayet sözleri
Duasıdır peygamberin yaşında ölmek
Kendi topraklarında can vermek
Gerçekleşiyor tüm dualar
63 yaşında yürüyor rahmete.

İstanbul bir tabut misali kuşatmış bedenini
Hıçkırıklar sarsıyor şehri
Tokat gibi iniyor onu sevmeyenlere
Yüz binlerce gencin sel olup akışı
Tabutun seller içinde yol alışı
Sayısız genç taşıyor eşsiz bedeni
Dillerde Akif’in adı
Vatan toprağı örtüyor vatan kokan vücudu.

Bir mezardan öte bu mezar
Sanmayın yitip gidecek yeri, izi
Çünkü kalplerdir en güzel mezarlıklar.

ANKARA / 2008