Beni hızla içine doğru çeken yalnızlık
Yine böyle ağır ağır gel bana yıllar sonrada
Sevgilimin kollarından; alıp götür beni İstanbul’a
Gece aniden sönen ışıkları,
Yağmurda İstiklal’de koşuşturan insanları
Gecenin bir vakti özledim ruhumdaki yakınmaları
Hala ağlıyorum o günleri düşündükçe
Gökyüzüde en az o günlerdeki kadar duygusal hala
Başlıyor gözleri benim bu halimi görünce;
Sonunda unutuyorum böyle bed düşündükçe
O mu beni ağlattı ağlayınca sağnak şeklinde
Yoksa ben mi onu üzdüm;
“Yine yalnız başımayım İstiklal’de” deyince.
16/10/2003
Hakan ÖncüKayıt Tarihi : 23.3.2007 12:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
istiklal caddesi: fakir ayyaşların lüks meyhanesi Ortasında yalnızsam, kötü hissediyorsam hele birde yağmur varsa yazmayıpta ne halt edebilirdim ki? ! ! !
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!