İstiklal caddesi Şiiri - Oğuz Üsküdarlı

Sigaramın dumanı buğulu, yorgun gözlerim.
Seni izlerim sessiz sakin istiklal.
Ne geçmişime ağıtlar yakarım ne yarını gözlerim
Sende saklı tüm hislerim istiklal.

Yaşadım bir şekilde bu günü ve yarını.
Doğan güneşe verdim bütün efkarlarımı.
Nefes nefes tükenen sigara dumanımı
Yüzüne üfürürüm, sende hisset istiklal.

Bilmiyorum ben kimim. Bir hiçmi tükeniş mi ?
Yorgun bedenimdeki ateş yoksa bir hiç mi?
Bir yolunu bulamam kaç mı yoksa seviş mi ?
Cevapları sendeyse söyle bitsin istiklal.

Duy beni bitsin bu arayış bu tendeki ruh kimin?
Kararı verildiyse canı cehenneme hakimin
Müebbete mahkumken bu yaşama sevinci kimin?
Hangi yol mübah bana, göster bitsin istiklal.

Bir yanım gök gürültüsü fırtına ve sisli kar.
Bir yanım güneşli. Cıvıldaşır o kuşlar.
Kafiyem yarım kalır dilsiz kalır susuşlar
Ben kimim. Hangisiyim. Bir yol göster istiklal.

Vur kadehin dibine. Son çalan müzik bizim.
Yak sigaraları. Son tüten duman bizim.
Yap bütün yasakları. Son yasak elma bizim.
Gözlerinde damlayan bu yaş kimin istiklal ?

Bulamadım o son sözü kim söylediyse bana.
Veremedim kararı kim hükmettiyse bana
Silemedim yazımı kim yazdiysa bana.
Sen yaz sen sil artık. Ben tükendim istiklal.

Gün batar tepelerden, karanlığa umut yok.
Yaşadıgım hayatin bende karsiligi yok.
Iki kutup arasi soguk yok sicak yok.
Yansam da sönsemde sende hisset istiklal.

Gonlume batirirken kaldirim taslarini .
Unuttur bana butun inis yokuslarini
Aglatirken huznume viran bakislarini
Ya sok at kalbimi ya geri ver istiklal

Bir ben ki ne oyleyim ne boyle yokuslarda.
Bir ben ki sevgi dolu nefret bakislarinda
Bir ben ki hic kimseyim herkesin ortasinda.
Bir umut isigi ol. Anlat beni istiklal.

Ne yolum belli benim ne dünüm be bu günüm
Vicdansiz bir katilim. Masum bir koyluyum.
Boyle yasamaktansa makbuldur oldugum
Ya yasat beni gonlunce ya da öldür istiklal.