İstiklal Şiiri - Oğuzhan İşleyen

Karanlık gecelerin fenalığından çıkıp,
Enjekte ettik hayatı damarımızdan,
Dönülmez sandık yolları,
Belki bırakırdık bir kaldırımda kollarımızı!

Göz yuvarlarımızda olası oynamalar,
Diş sıkmalarına bırakırdı heyecanımızı,
Ve sinirlendiğimizde Öfkeli tavırlar,
Kalabalığın içinde otobüscülük oynardık,
Meydanında caddenin, Atatürk'ü selamlardık!

Bir Cumhuriyetti İstiklal,
Sokaklarında kan,
Türküleriyle can oluyordu bir an.

Bir Anarşisti İstikal,
Korkutucu ruhani sesleri geliyordu her an.
Yüreklerde heyecan!

Bir Suskunluktu İstikal.
İstanbul'un antik merkezi,
Adı gibi Bağımsız!

Ve doğuşunda güneşin,
Bir hasretti,
Bayrampaşa Otobüsünün,
Beklenildiği anlar!