İstiklal Şiiri - Hüseyin Büyükbaş

Mertlik bozuldu mermi icat olunca.
Bir küçük ağladı hayatı solunca.
Hayattan bezdi, umut kaybolunca.
Daha çok insan ölür adalet unutulunca.

Kuvvete dayanmayan adalet aciz.
Onların yaşam umuduna geldi haciz.
Adalete dayanmayan kuvvet zalim.
Araf’la aralarındaki uzaklık milim.

Bir tarafta üretim hatası embesiller.
Bir tarafta tanınmayan marjinal nesiller.
Hayatımın başlangıcında belliydi sonum.
Belli olmaz üzerinde bulunacağım konum.

Topraktan yaratıldım, yoktur bundan gayrım.
Kafama göre bazen şer bazen de hayrım.
Elbet var herkese yetecek kadar saygım.
Söylenenlerin yapılmamasındandır kaygım.

Bel altında silah taşır mahallenin ayyaşları.
Özgürlüğü unutanlardan akar gözyaşları.
Yalan söylemeyin göklerde değil istiklal.
Yapamayacağın şeyleri söyleme lan lal.

Karanlıksız aydınlık değersiz bir pırlanta.
Hayatın hayallerini doldurduğun çanta.
Hayalini çaldıysak kızma birader.
Kabul et yokluk da varlık da kader.

Umudu besleme daha sonra oyar gözünü.
Boş hayaller kurma unutursun özünü.
Hayatımın başlangıcında belliydi sonum.
Belli olmaz üzerinde bulunacağım konum.

Topraktan yaratıldım, yoktur bundan gayrım.
Kafama göre bazen şer bazen de hayrım.
Elbet var herkese yetecek kadar saygım.
Söylenenlerin yapılmamasındandır kaygım.

Yurdun taşı toprağı olmuş altın.
Yurdumu soyuyorlar hadi kalkın.
Kalkmaya üşeniyor sözde imparator.
Yalan ateşinden düşer sana da bir kor.

Bize çok uzak bir kelime nihayet.
İnandığımız her şey aslında rivayet.
Doğru söyleyeni kovar bin bir vilayet.
Haksızın haklılığındandır şikâyet.

Hey çocuk, dürüstlük, büyüklerin oyunu.
Oynamak istiyorsan bayağı uzat boyunu.
Hayatımın başlangıcında belliydi sonum.
Belli olmaz üzerinde bulunacağım konum.

Topraktan yaratıldım, yoktur bundan gayrım.
Kafama göre bazen şer bazen de hayrım.
Elbet var herkese yetecek kadar saygım.
Söylenenlerin yapılmamasındandır kaygım.