İstifçi Şiiri - Sabo Kosimova

Bayım bana dair bilmediğiniz bir şey var,
Ben bı istifçiyim ve evet hala sizin bıraktığınız anıları saklıyorum,
Anılardan bahsetmeyeceğim yoksa kim olduğunuzu anlarsınız.
Anlamanızı istemiyorum .
Çünkü ben sizi saklıyorum.

Acaba sizden mi yoksa bırakıp gittiğinizde yanımda kimin oldugunu bilmediğiniz o insanlardan birinden mi söz ediyordum? Bunu hiçbir zaman bilmeyeceksiniz.

Çünkü ben sizi, sizden de saklıyorum bayım.
Ben sizi gözlerimin tenha karanlık ve derin kuyularında saklıyorum.
Ben sizi içimde biriktirdiğim ama bir türlü söylemeye fırsat bulamadığım boğazımda yumruk içerisinde birikmiş sözcüklerde saklıyorum.
Ama o sözcükler artık dilsiz.

Bayım ben bir istifçiyim ,
Hiçbir zaman dile getirilmeyecek sözcükler,
Hiçbir zaman tekrar yaşanmayacak anılar,
Beni çokça yoran duygular biriktiriyorum.
Bende bıraktığınız bu eski ve tekrar kullanılmayacak parçalar ile yaşamaya devam ediyorum.

Necip Fazıl geçmişi için çöplük demişti.
Ben ne yazık ki çöplüğümden kopamayan bi istifçiyim. Veya bir kedi..
Karnı doymuş bir ev kedisi niçin çöpü karıştırır?

Ve bu "geçmiş" çöplüğü gittikçe yaşam alanımı daha çok işgal ediyor..
Hediyeleriniz, size söyleyemediklerim, yazdıklarım , çizdiklerim
Dinlediğim şarkılarda bile benliginize dair şeyler bulup saklıyorum
İzlediğim bütün filmlerde bir karakterin bir tavrında yeniden sizi hatırlıyor acı gülümsüyorum.

"Acı gülümsemek" ne oksimoron bir ifade
Tıpkı "sen ve ben" olmak kadar oksimoron.