İstifa Ediyorum! .. Şiiri - Kadir Albayrak

Her kimi “yar” sandıysam, nedamete batmışım
“Kusur’un gölgesini” aldım da gidiyorum
Dünya dediğin şeyin “Anasını satmışım”
“Nefes sensen” hayattan, “İstifa ediyorum”

Şu; Sükût-u hayal’e “bir tebessüm” borcum var
O borcu ödeyecek birkaç kürek harcım var
Kin değil, nefret değil, sana “bitmez hıncım” var
Emel sensen Murat’tan “İstifa ediyorum”

Çölde kalsam dilenmem, bir parça rahmetinden
Hem senden yoruldum, hem; sevdanın zahmetinden
Allah nasip etmesin, ölsem de “himmetinden”
Sana mahkûm kalmaktan “İstifa ediyorum”

Gölgen düşmesin gölgen, Vallahi acır içim
Sana muhtaç kaldım ya! .. “Sanıyorum bir hiçim! ..”
Can yanlış, canan yanlış! .. Sen de “yanlış bir seçim”
Yanlışla yaşamaktan “İstifa ediyorum”

Deli dolu adamdım! .. Heyhat! ..Acze düşürdün
Gönül bu! ..Sarpa sardım… Sarmasaydım “üşürdün”
Cevap ver! ..Ben olmasam “Hangi kulun düşüydün? ! ”
Düş’ü hayra yormaktan “İstifa ediyorum”

Şifa olsan, manasız, “uzuv hasta”, keserim! ..
Bulut olsan güneşe, rüzgâr olur eserim
Ateş sendin, pişen ben! .. Bu da “benim eserim”
Umudu taşımaktan “İstifa ediyorum”

Kestin hayat suyumu, olsun! .. Sana yakışır(!)
Bakma be gözlerime! .. “Sevişenler bakışır! ..”
Bakışırken yürekler, birbirine akışır
İnanıp yanılmaktan “İstifa ediyorum”

Sıtkım sıyrılmış zahir, kırılmış merdivenim
Benim elim böğrümde! .. “Tuttuğun” eldivenim
Seni sevdiğim gibi, elbet vardır sevenim
Kula “maşuk” olmaktan “İstifa ediyorum”

Gayrı yüzüm çevirdim, ben aşkın Kâbe’sinden
Ne bildiysem unuttum sevda alfabesinden
Alfabe’yi bitirdim, “hatta kitabe’sinden”
Velhasıl cümlesinden “İstifa ediyorum'