İstida Şiiri - Cihat Şahin

Elimde kalemim, korkar beklerim.
İsteğim yazmaktır, sana istida!
Hep akim kaldı, bil emeklerim.
Ne ile başlasam, söze iptida?

Sayısız salâtlar, hep sana olsun,
Selamlar ravzana, nur olup dolsun.
Dualar yasinler, hep seni bulsun,
İzin ver meramın, yazsın bu geda!

Ashaba, ezvaca, milyon saygılar,
Saygımız yetersiz, ondan kaygılar!
Takipten aciziz, yalnız duygu var!
Yansıtmaz hürmeti, bir kuru seda!

Nasibim değilmiş asrında gelmek,
Yokmuş kaderde, devrinde olmak,
Çok şükür lütfetti, ümmetin olmak,
Haraptı hallerim, olsaydım ada!

Devrinde her gelen, bilmemiş seni,
İman etmeyen, kalmış çok Den’i.
Yokmuş liyakat, budur nedeni,
Kimiler ederken, ruhunu feda!

Gelseydim asrında, kölen olurdum!
muaz’a enes’e, yoldaş olurdum.
Hizmetin görürdüm, duan alırdım.
Gerekse canımı, ederdim feda!

Belki ben böyle, olmazdım yahşi,
Olurdum bir köylü, belki bir vahşi.
Affına uğradı, gerçi her vahşi!
Dost oldu sonunda, binlerce ada!

Bu kadar lütuflar, fazladır bana!
Bindiğin bir deve, olsaydım sana.
İçerdim nurundan, ben kana kana,
Olurdum yanında, düşmezdim yâda!

Olmaya razıydım, eşikte bir taş,
Ayağın altına, koyaydım hep baş!
Derdinle hemdert, halinle haldaş,
En yakın bir taşın olurdum sana!

Elinde zikreden, çakıl olsaydım,
Durmadan zikredip, öyle kalsaydım.
Un ufak olarak, bir gün ölseydim,
Yinede doyardım, ey resul sana!

Vermedi yaratan, böyle nimeti,
Buymuş indinde, kulun kıymeti!
Deseydin bir kere, bana”ümmeti”!
Olurdu o müjden, bir ruh şu cana!

Bak yine olmadı, yazım istida!
Nasıl yazsın ki, onu şu geda?
Ümmetlik hakkını, edemem eda!
Böylece kabul et, gitmeyim od’a!