İstibdat Günleri Şiiri - Bülent Öntaş

Müzeyyen makamına erdi gönlümüz
Şarkılar güz inceliğinde ve süslü bir sona dair bir şeyler sayıklıyor
Artakalan saatlerinde son günlerin
Ömrümüzden
Ne baharlar geldi geçti
Sancılı, sancısız, yürek yankısı
İlkyaz çiçeklerini dalından koparıp sunduk sevgiliye
Deste deste karanfiller, papatyalar ve kırmızı güller
Sevdik
Kıskandık da
Nergisi kendimizden
Zifiri karanlıkta
Gökyüzü mavisine dargın güneşsiz günleri toprağa verdik ellerimizle...

Acemi bir aşık gibiydi hayat, muhlis
Artarak tükendi çelişkiler
Gündüz ve gece uzlaştığında gizlice
Yumruk yiyip yere düşen de bir, mezar taşına kafasını vuran da
Pencere önünde sorgusuz bekleyene aşk olsun
Pikap iğnesinden insülin salgılar gibi
İncecikten
Bir sevda kırıntısı şarkılar
" Şimdi uzaklardasın gönül hicranla doldu..."
Heyhat
Ne zaman kayboldu mutlu anların duru sesi
Cennetin yalancı bahçesinde bakırdan
cılız bir Tuba nefesiyiz
Hüzünlü vakitlerde piston aşağıya, piston yukarıya
İstibdat günleri ve zulüm
Nihayetinde sokağı gözleyen saksıda bir gülüm
Hesapsız, kitapsız ve susuz
Hey gidi hayat...

Bülent Öntaş
13.01.2024 - İstanbul