iSTEYEREK Şiiri - Fikret Öztürk

Çıktım yola senden habersiz seni aramak isteyerek,
Nerde nasıl bilmem ya düştüm buralara istemeyerek.
İstemekle olmaz be gönül dostu neleri istemeyerek,
Özlemler hasretler beklentiler arzularI isteyerek.

Gel ruh alemine anlat derdini ey Fikret,
Ölen ruhtan medet umar oldun medet.
Yıldızları dünyayı yaksan ne fayda,
Meftadan olur mu ki yaşayana hiç fayda.

Titretme yüreğimi tüylerimi etme diken bil deliyim,
Ha seversem de benliğimin son demine kadar severim.
Yüreğimin ince bam telin de do ya dokundun derim,
Kaybettiğimde ecel taşına bedenimi teslim ederde giderim.

Hani o yıldız var ya evren olan güneşten daha büyük,
Bende çok aydınlıktır başkalarının gözünde ise çok sönük.
Ecel taşının kovuğunda yaşayan şahin ise bu hödük,
Uçamam yalnız gökyüzünde olurum karınca gibi küçük.

Ne istersin be dilber ne istersin şu garipten,
Namluya süreceği tek sevgisi olan bu yürekten.
Bırakıp gittiğinde parça parça olacak gönülden,
Zindanlardan alıp kefenlere sarmak mı geçen içinden.

Senden korkuyorum ey gönlümün dostu,
Bana ayna oldun gördüm seni serdim postu.
Gözlerinde bir krizantem pırıltısı bir eda,
Uçacakken kaldım bu dünyada hep yaya.