İsteseydin Gelirdin Şiiri - Baki Şenel

İsteseydin gelirdin, gelirdin her şekilde
Rüzgârla eser, yağmurla düşer
Tutunup bir kuşun kanadına,
Sarılıp baharın son ayına
Kışlar, karlar üşüşmeden damıma
Gelirdin işte, gelirdin isteseydin yanıma.

Aldığım yaranın mimarı sensin
Ağrıyan yanımın ilacı yok
Yazıma kış olup düştüğünde
Aklım öteki hallerinde.
Geriye dönüp bakmadım iyi ki
Giden birini gönlüm daha neden sevsin
Bahane bulup kandıramam kendimi
Ölüp ölüp dirilmem her seferinde
Vedalar da bir nasiptir bilirsin
İkinci bir şansın olmadığı yerde.

Soramadım kendime daha
Kaç günümün kaldığını.
Büyüye koyuyorum dolmuyor
Küçüğe koyuyorum almıyor sevdan.
Yapıştı elime, yüzüme, bağrıma hüzünler
Ve gittikçe acıyor
Giderken dokunduğun her yer.
Ve geceler daha karanlık
Işık vermiyor ay
Ve İstanbul ne kadar da benziyor sana
Yedi tepesinden yedi nehir doğuyor sanki
Ve benim gibi kaç kişi boğuluyor
Bu sularda inan ki
Yedisinde başlıyor çocuk ağlamaya
Ve sen İstanbul’a ne kadar da benziyorsun
Gün ortasında başlıyorsun kararmaya

Biraz da eylül gibisin aylardan
Ne kadar hüzün varsa yükleyip
Onca yaprağımı kopardın dalımdan
Yetmedi kışı getirdin kapıma
Üşüttüm ısınamadım
Her kayboluşunda
İsteseydin
Sen isteseydin çoktan gelirdin yanıma