İstersen Gidebilirsin Şiiri - Arif Toprak

istersen gidebilirsin

gözlerin ve gölgen hazırlanıyor
gitmeye
seviyor sevmiyor demiyorum artık
papatya fallarında
gidiyor gitmiyor
gidiyor gitmiyor
gidiyor
sen kalıyorsun
umudum gidiyor
mütevazı sokaklarda
suslu puslu bir göz
ne denilir böyle hallerde
bilmem ki
istersen gidebilirsin

yüreğim kabuk tutmuştu
yeniden kanadı
sen derin uykudayken uyandı
yalnızlığın girdabında fedai oldum
acılarla dost oldum
içimde solan eski
ve yarım bir tebessüm kaldı
istersen gidebilirsin

sen gittin
gözlerin kaldı bende
onlar senin gibi
yüzüstü bırakmadı beni
ve gülüşün
istedin kadar git
uzaklaş
istersen gidebilirsin

ne zaman hatıraların gözlerine baksam
ne zaman hatıraları gülerken görsem
sen gelirsin
sessiz konuştuğum gibi
sensiz de konuşurum
bu aşkın sahibi ben değilim
istersen gidebilirsin

nisan/05