Sevgi, sekse sığınmış; rûh hasta, gönül ölü...
Edebiyat âlemi, rahmetsiz sahrâ çölü...
Gündelik zevkle, hazla; bulanık şiir gölü...
İnsan denen yaratık, öyle adâletsiz ki;
İnsan kasaplarına, verir barış ödülü...
Şuursuz, namert yazar; olur edep sembolü...
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta