Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Tebrikler umarım sitem yerini bulmuştur.Yine kötü bir söz yok şairce bir sitemdi ve ben çok etkilendim.Gelmeyen pişman olsun şu iki günlük dünyada...
Zamana sığmayan...ister gel , ister gelme...değerli şaire saygılarımla....+...+....
Her kıtasında ayrı bir güzellik ayrı bir gerçeklik işlenmiş
olan eserinizi vede sizi kutlarım TEBRİKLER..
TEBRİKLERİMİ SUNUYORUM ÜSTAD. GÖNLLÜ GELMİYORSA HAYIR GELMEZ ZATEN. SELAM VE DUA İLE.
Çok beğenerek okudum takdirlerimi ve tebriklerimi kabul edin lütfen, çok güzeldi yüreğinize sağlık...
İSTER GEL İSTER GELME DEYİNCE VAR BİR BİLDİĞİNİZ DEMEKTİR.TEBRİKLERİMLE SELAM VE DUA ÜSTAD.
Bugün yarın diyerek her gün gözlerim yolda
Bundan böyle gam değil ister gel ister gelme
Bunca yıldır gelmeyen sanki gelir mi günde
Bundan böyle gam değil ister gel ister gelme
Artık öyle doluyum ki içim sığmaz içime
Günden güne değiştim girdim başka biçime
Ya gün kaldı ya saat burada benim göçüme
Bundan böyle gam değil ister gel ister gelme
Bir ses duyuyorum sanki cananın sesi
Hayelini görüyorum ruhumdadır gölgesi
Hep benden ırak oldun bilmem ki neyi nesi
Bundan böyle gam değil ister gel ister ge
Dünyanın töresi bu yaşantı yalan
Diken olup,otlar sarıp dağılan
ORHAN danbir mezardır sana kalan
Mezarımın başına ister gel ister gelme
selam olsun şair yüreklere......saygılar
Bugün yarın diyerek her gün gözlerim yolda
Bundan böyle gam değil ister gel ister gelme
Bunca yıldır gelmeyen sanki gelir mi günde
Bundan böyle gam değil ister gel ister gelme
Artık öyle doluyum ki içim sığmaz içime
Günden güne değiştim girdim başka biçime
Ya gün kaldı ya saat burada benim göçüme
Bundan böyle gam değil ister gel ister gelme
Bir ses duyuyorum sanki cananın sesi
Hayelini görüyorum ruhumdadır gölgesi
Hep benden ırak oldun bilmem ki neyi nesi
Bundan böyle gam değil ister gel ister ge
Dünyanın töresi bu yaşantı yalan
Diken olup,otlar sarıp dağılan
ORHAN danbir mezardır sana kalan
Mezarımın başına ister gel ister gelme
hocam yüregine saglık kalemin daim olsun saygıalrımla yıldırım şimşek
Bu şiir ile ilgili 8 tane yorum bulunmakta