İstenmiyorum Şiiri - Tuğba Bowie

Kaçınılmaz sonum,
Kullanılıp, fırlatıp atılmak.
Sokulmadığım kalıp kalmadı,
O kadar çok taviz verdim ki kendimden,
Kendi âslımı unuttum.

Nasıl kontrolden çıktığımı,
Her seferinde nasıl düşlere daldığımı anımsıyorum.
Ne yazık, bunları benden başkası bilmeyecek.
Bir başkası geçmiş yerime,
Gittikçe öğreniyorum;
İçimizi dökerken kelimelerin nasıl yetersiz kaldığını.
Derindeki acıların bir türlü yüzeye çıkmadıklarını.

Haykırmak kolay olabilirdi içimdekileri,
Anlanacağını bilseydim ya da yanlış anlanmayacağını.
Dünya bir oda,
Bende o odadaki Gregor Samsa,
Konulduğum konum,
Doğal olarak anlanmıyorum.
Bir gerçek var ki istenmiyorum...