İstenmeyen Çocuktum Ben Şiiri - Şamil Akay

İstenmeyen çocuktum ben.. Sokak ortasında top oynarken, "o topa vuramaz, kaleci edelim" dediklerini bilirim. Babamın, "senin elinden bir iş gelmez," dediğini bilirim.. İlk okulda ki öğretmenimin kafama vurarak, " senden adam olmaz, otur yerine" sözünü dün gibi hatırlamaya devam ederim.. Ben, istenmeyen bir velettım.. Ben çocukluğumu bilirim.. Ben, çocukken de istenmedim, sevilmedim.. Beni kimse istemedi, hiç kimse sevmedi, hiç kimse..
Günün birinde babamı görürsem ‘iyi biri olmana gerek yoktu,insanların bana acımasına sebep olacak kadar kötü olmasaydın yeterdi’ demek isterim.
Gülen gözleriyle bize bakan babamız olmadığı için 
belki de bu kadar çok baba, anne olmayı istedik, 
belki de bu yüzden çocukları çok sevdik.