İstenmeyen Çocuk Şiiri - Yaren Damla Kar ...

Gözlerim doğarken, bir yük gibi düştüm,
Babamın bakışında hiç ışık görmedim.
Bir adım atsam, duvar gibi sustum,
Sevgiye susadım, sevgiye ermedim.

Ben istemedim bu hayata gelmeyi,
Ama geldim, ama büyüdüm sessiz.
Her sokak sanki yüzüme söyledi,
“Sen de fazlalıksın, sen de gereksiz.”

Bir dal kırılırken rüzgârı suçlar mı,
Benim günahım neydi, kim bilir?
İstemeyen ellerin gölgesi kalır mı,
Kalır… kalbimde en derin bir zehir.

Ama bilirim, toprak bile taşını sever,
Gökyüzü yetim kuşu bağrına basar.
Babam istemedi, hayat da gülmedi,
Ben yine de kendimi kendim yaşatırım

Bir gün soracak hayat bana sessizce:
“Sen kime aittin?”
Ben de diyeceğim:
“Hiç kimseye değil…
Ama kendime hep yetecek kadar sevdim.”