Bağırıyor yine içimdeki,
Saçmasapan hüzün çıglıkları.
Kim derdi ki o deli dolu neşe dolu
Küçük bebek büyüdüğünde de
Ağlayacak! ...
Adı duyulmamış bir kasabanın,
Adı duyulmamış sokaklarında,
Adı duyulmamış bir aşk,
Gayesizce yaşanmak istenen.
Hiçbirşeyin gizemi kalmadı yüreğimde,
Acaba sen misin içimde ki ağlayan yabancı.
İhtişamı kalmadı her gece parlayan yıldızların,
Mutluluk çizmiyor her yeni doğan güneş,
İçime soluduğum mis kokan deniz,
Ve dalgaların sesi, özgür çığlıklarının melodisi,
Değişmeyen bir bende!
Git gidebildiğin yere, bırakıyorum seni
Ben senle mutlu değilim yabancı.
Çünkü, ben hala eski benim...
Karışmış insanların karışık ilişkileri,
Ruhumu okşayan güzel duyguları öldürür oldu.
Tabiat ananın kanunu bu
Birşeyin ölümü, birşeyin yaşamına sebep.
Bulunduğu heryerde gümbür gümbür,
Ses getiren bir aşk istiyor ruhum
Dolu dolu sürüklenen, olabildiğince özgür
Ve herzaman birlikte! ...
14/02/2002
Antalya
C.Burcu Karakaya
Burcu KarakayaKayıt Tarihi : 28.7.2003 01:15:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!