İstemsiz miras Şiiri - Kardelen Yetiş

Günün telaşı karanlığa karıştı
Serde aşikar bir vakur,
O şehir beni tekrar selamladı.
Eseflenecek bir şey yoktu
Büyümüştük karşılıklı.
O ki,
Belki de sayısız bilinmezi
Ve sessiz hikayesiyle,
Nasıl da hazırdı şaşırtmaya.
Bense,
Hissizliğe yakın duran bir kabullenişle,
Farkındalık hududunda gülümsemiştim ona.
O şehir,
Bu kez siyah ve beyaz gibiydi.
Korkusuz, tavizsiz
Siluetinin konturlarını çizmişti.
Öyle ki
Belki de bir sondu
Belki de o sonun yanılsamasıydı.
Sürgüne yolladığım nice his
Heyelanlardan miras suskunluklarım,
Kol kanat gerdi bana.
Ne için yaşadığımı bilemediğim,
Neden-istemsiz-şahit olduğumu anlamadığım
Onca anafor,
Aklıma düşmeden yanıma kar kaldı.
O şehrin adı muammaya karışmadı,
O şehir beni huzurla uğurladı.