İstemiyorum Şiiri - Fikret Yavuz

Söyle kırık kalem kör tebeşir niye isyanınız
Çocukluğum kağıdım kuyruklu uçurtmam
Gözümdeki yas dizimdeki ferman sol yanım
Sessiz mi kalacaksınız hala yaşlı dostunuza

Hatırlıyorum o eski günleri köşe basındaki evi
İlk ağladığım anı babamın sevinç göz yaslarını
Hatırlıyorum yüreğime ilk kor düşüren kızı
Birer,birer gittiler gelmeyecek sırası gelenler

Ne kadar özledim bilemezsin daha ilk Dakka
Geçmeyecek sanki an ne olur al beni de yanına
Bir an isyan edip delirmek var iyi tamam kızma
O zaman al dayanamıyorum hatıraları da yanına

Tabakamdaki tütün elimdeki çarşaf sönmez duman
İstanbul sokakları Arnavut kaldırımlar pier loti
Kapıda izin salonda kahkahan masandaki kalemin
Sen gittin gideli sessiz boynu bükük kaldılar

Hastayken başımda beklerdin gözüme bakardın
Bir evladınmışım gibi sanki, saçlarımı okşardın
Nutkum tutuldu benzim sarardı,can yoldaşım
Nerelere giderim şimdi ne yaparım kime ağlarım

Caminin bahçesinden çıkmak istemiyorum
Aç karnımı doyurmaya da eve gitmiyorum
Kızarsan kız itiraftır eskisi gibi yaşamıyorum
Tövbe sensiz bu hahatı artık istemiyorum