Geceler zehir geceler hüzün içinde
Gündüzleri de bir o kadar aynı
Bugünlerde geçer derken inanmıştım
Geçmiyormuş sen yokken, sen gidince...
Dur dedikçe dinlemedim farkındayım
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta