İki küçük beden
İki kocaman ruhtu onlar
Anne ve baba ayrıldılar
Kavradılar yada kavrayamadılar
Çocuklar annede kaldılar
İki küçük beden
İki kocaman ruhtu onlar
Hep babayı duyumsadılar
Derken baba çağırdı onları
Evlenmişti,birde olmuştu oğulları
Yüce bir kabullenişti
Çünkü yüksekti onurları
Umutla koşarken babaya
Babacığım'' sözünü duymaya
Sadece isimleri çınladı kulaklarında
Oysa nede hasrettiler bu sıfata
Beyinlerine saplandı isimleri
Neredeyse,isimlerinden bile utandılar...
İki küçük beden
İki kocaman ruhtu onlar
Ruhlarında açıldı yaralar
Ana yüreğim söyleyin ne yapar?
Ne merhemi var ne de mucizesi
Tek bir kelime
Tek bir kelimeydi istedikleri
Ne para, ne pul, nede sevgi
İki küçük beden
İki kocaman ruhtu onlar
Diyemedi.demedi işte
Oğluna ''babacığım'' diye seslenişinde
Yalandan da olsa,
Evet,evet yalandan da olsa..
İki küçük beden
İki koccaman ruh ve yürek
Analarına koştular titreyerek
Bir ''babacığım'' kelimesine hasret
Döndüler paramparça bir ruhla, İSTEMEYEREK!
Kayıt Tarihi : 27.1.2007 22:48:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)