İstemeseniz de Yaşıyorum İşte

Bırakın biraz nefes alayım
Siz Güneş'i kapatsanız da ben ışığı bulabilirim
Siz ayaklarıma dolansanız da ben koşabilirim
Tüm kapıları kilitleseniz de ben yüreğimle açabilirim
Size ait olsam da hepinizi bir kalemde silebilirim
Hiçbiriniz can olup da beni dinlemek, anlamak istemediniz
Ama ben hep anlattım
Anlattım
Anlamadınız

Demek, aynı dili konuşmuyorduk
Benim dilim sevgi
Demek, siz bilmiyordunuz
Hiçbiriniz gözyaşlarıma üzülmediniz
Oysa beni siz ağlattınız
Ben ağlayan birini görsem kahrolurum
Siz görmezden geldiniz

Ben hep çöldeydim hiç arkama yaslanamadım
Ben hep zindandaydım
Demir parmaklıkların arkasından baktım
Ya beni hapsettiniz ya ruhumu
Artık bitti

Bundan sonra, siz parmaklıkların ardında olacaksınız
Hepinizi, bana hazırladığınız zindana hapsettim
Ben özgürüm artık siz mahkum
Sevgisizliğe mahkum

Hatırlanmayan doğum günlerimde
Bir demet papatyayı haketmediğimi gördüğümde
Sizi daha çok sevdim
Yani kararlılığınızı
Yani, özünüzden dönmeyişinizi sevdim
Ders aldım, biraz daha büyüdüm

Uyanmak anlamını yitirdiğinde bir sabah vakti
Tanrı'nın sesini duyar gibi oldum
'Daha yapacak çok işin var! '

(Pulsuz Mektup/Etki Yayınevi/2007)