Bırakın biraz nefes alayım
Siz Güneş'i kapatsanız da ben ışığı bulabilirim
Siz ayaklarıma dolansanız da ben koşabilirim
Tüm kapıları kilitleseniz de ben yüreğimle açabilirim
Size ait olsam da hepinizi bir kalemde silebilirim
Hiçbiriniz can olup da beni dinlemek, anlamak istemediniz
Ama ben hep anlattım
Anlattım
Anlamadınız
Demek, aynı dili konuşmuyorduk
Benim dilim sevgi
Demek, siz bilmiyordunuz
Hiçbiriniz gözyaşlarıma üzülmediniz
Oysa beni siz ağlattınız
Ben ağlayan birini görsem kahrolurum
Siz görmezden geldiniz
Ben hep çöldeydim hiç arkama yaslanamadım
Ben hep zindandaydım
Demir parmaklıkların arkasından baktım
Ya beni hapsettiniz ya ruhumu
Artık bitti
Bundan sonra, siz parmaklıkların ardında olacaksınız
Hepinizi, bana hazırladığınız zindana hapsettim
Ben özgürüm artık siz mahkum
Sevgisizliğe mahkum
Hatırlanmayan doğum günlerimde
Bir demet papatyayı haketmediğimi gördüğümde
Sizi daha çok sevdim
Yani kararlılığınızı
Yani, özünüzden dönmeyişinizi sevdim
Ders aldım, biraz daha büyüdüm
Uyanmak anlamını yitirdiğinde bir sabah vakti
Tanrı'nın sesini duyar gibi oldum
'Daha yapacak çok işin var! '
(Pulsuz Mektup/Etki Yayınevi/2007)
Nilay ÖcalKayıt Tarihi : 25.12.2007 00:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!