İstemem ki! Şiiri - Yusuf Şeker

İstemem ki!
Ömür sermayesinin bittiği yerde,
Sensiz geçen bir gün, istemem ki!
Bülbülün seherde öttüğü yerde,
Sensiz açan bir gül, istemem ki!

Her şey seninle başlar, ya seninle biter.
Bir ateş ki içimde, tenimde tüter.
Gün batarken gece, renkleri örter.
Sensiz batan bir gün, istemem ki!

Gülerken hüznünü gizlemiş gibisin,
Islanmış teninde, terlemiş gibisin.
Güzel gözlerin var, ağlamış gibisin.
Bensiz akan bir sel, istemem ki!

Doğru birdir Hak'tan, nasipse tek tek.
Şu âleme sevgiden bir tohum eksek,
Cehennem, o sevginin bittiği tümsek.
Sensiz âlemde seyir, istemem ki!

Bir duâ yükselir, semaya doğru,
İçinde adın yoksa, neye yarar bu?
Vuslat ufkunda ben, sen yoksan kuru...
Sensiz çıkan bir yol, istemem ki!

Karanlık gecede yıldızlar sussa,
Ümitler yürekte birer birer yansa,
Sensizse sevdanın yolu da kansa,
O yolda yürüyen, istemem ki!
Yusuf şeker