İstemem Gece Ölmek Şiiri - Yücel Ertekin

Sabahı bekleyen hastanın gözlerinde gördüm
Kol gezen ölüm korkusunu
Sabah olunca sanki
Korkusu da bitecekti ölüm de gidecekti
Ölmek yok olacaktı belki de
Uzunca bir zamandır gündüzleri
Ölüme kapalı kaldı gözleri
Bir tekerlekli sandalyede çekingen
Baktı pencereden dışarı
Yaşamaya doymadan hastane koridorlarında gezinen
Ne kadar çok can vardı
Sanki ölümü gördüm gecede
Bir kapı aralığından süzülerek giren
Burası onkoloji mi travmatoloji mi diye soran
Oysa bir adım ötede yaşam
Atardamardı
Üzerine ölü toprağı serpilen çok adam vardı
Ölüm onlara uğramadı
Gözleri yuvalarından fırlamak ister gibi
Cansız bedenleri komada
Ölüm ne kadar acımasız yaşamak ne kadar insafsızdı
Derken sabaha karşı
Çıkageldi ölüm gecenin zifiri karanlığından sıyrılarak
Gece ölmekten korkan hastanın gözleri
Yuvalarından fırlamış öylece kaldı
Yaşam bir adım ötede atardamardı