İstemek Şiiri - Büşra Nisa Kaya

İstediklerine ulaşmak nasıl bir haz vermeli,
Hiçbir zaman anlayamadım.
Ulaşmak, varmak en anlamlı sona,
Elde etmek nasıl da acıdır.
Her türlü yolu denemek mubah mıdır bu yolda?

O derin karanlığa dalıp gitmek üzere,
Yürümek hep beraber olduğum sessizlikle
Buluştuğunda, yolun yalnızlığını tecrübe etmek,
İçten bir samimiyetle.

Ansızın bakıp geçmek pencerelerinden,
Görebilmek onun manzaralarını onun gözünden.
Yaşlar aksın akmasına,
Kim bilir daha kaç yaş akıtmalı bu taşları oynatmak için yerinden?

Hâlâ bahar derdinde,
Bahçesini tarumar eden fırtınaların sahibi.
Çiçekleri ebedi solduran, dalları kıran,
Soyunmuş, çırılçıplak baharlara.

Oysa bilinmez; bu yolun yoldaşı hep yalnızlıktır.
Suskunluklarını dansa kaldırırsın en nihayetinde.
Zamanı kazdım en derinlerine,
Ama vurduğum her darbe kendime.

Zamanlar oldu, beni delik deşik etti.
Kaç adım geri gidebilirsin kendinden?
Kendi bahçemi tarumar eden,
Kendi ellerim değil miydi?

Kırılan dallarım kendi nefesim,
Solan her çiçekte kendi rüyalarım.
Ve baktık o pencereleri kaldırıp en gerçeğe:
Sessizlik ve acıyla boğulan insan,
Kendi dışında bir kurtuluş bulabilir mi?

Milyonlarca yıl önce benim için yaratılan bu dünyada,
Bir yabancı gibi gezmek alın yazımız mıydı?
Derdim, aşkın ötesinde bir rüya:
Aynı yastıkta uyuyup başka hayallerde boğulan iki beden değil;
Her şeyiyle bana karışan,
Her dolunay gecesi en parlak yıldızların sahibi olmak.

İstemek, istemek...
Ah, şu istemek!
Arzuların en beteri,
En büyük kabusu gençlik yıllarımın.

Aşkla çalınan bir şarkıda bulmak isterim,
Bakışlarıyla sevişmek isterim teninden önce.
Kelimelerine karışmak isterim ellerinden önce.
Sevsin isterim kainatın doğduğu günden beri.
Hayalleri yakmasın, incitmesin, karalara boyamasın bizi.

Hep gökyüzü gibi açalım yeniden.