Nereden başlayacağını bilememek. Bir başkasını incitmemek için hep kendinden ödün vermek. Her ödün verişinde ruhen bir bedel ödemek. İstese de kötü olamayan, kötü söz yazamayan kalemler vardır. Yazım dünyamızın belki de yüzde sekseni iyi insanlar, güzel gönüller ile dolu. Peki, hangi kitap bize kötülüğe meylettiriyor, hangi yazarımız, hangi ideoloji örücümüz, hangi büyük insan dediklerimiz bizi birbirimizden koparıyor. Ararsan elbet bulunur.
Özlü bir sözdür; her iki yılda bir fikirleri değişmeyen veya gelişmeyen insanlar okumuyor, düşünmüyor demektir, mealinde.
Hayatta maruz kalabileceğimiz en kötü baskı veya işkence ne olabilir, hiç düşündünüz mü? Bu baskıya hazır mısınız?
oplum önünde olan işkencelerin veya zalimliklerin sınırı ne olabilir? Toplumdan gizlenen işkence ve zalimliklerin sınırı nereye kadar uzanabilir?
Peki ya, iyiliğin ve güzelliğin bir sınırı var mıdır? Beklentisiz olabilir misiniz? Hiç kimseyi veya nesneyi kendinizden büyük görmemeyi başarabilir misiniz, bununla birlikte evdeş, gönüldeş, arkadaş bulup dünyevi bir saadete erebilir misiniz?
En büyük ve kötü hapishane vicdanımızdır denir ya, en büyük lanetimiz de vicdanınla başbaşa yaşa ve öl demek olabilir mi?
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta