İstemek Şiiri - Yorumlar

'Azıcık uyumak istiyorum
Kar beyaz serdiğim çarşaflar üzerinde...
Bir rüyayı kana kana içmek istiyorum '

Kaç satır varsa çarşaf gibi serdiğin hepsini istiyorum Zeynebim, dizlerinde dinlenmek her zaman ki gibi iyi geldi bana öpüldün sevgiler...

İstemek mi?
Ah! Neleri istemez ki rüya artığı dünden bugüne, ertelemekten yorgun düşen gönlümüz.. Gele kala eklerinde isteye, dileye bir türlü kurtulamadık ki kökleri kadar kesin, net gerçeğini bulalım...

Gökten düşecek elbet üç elma.. Ama o üçüncü de ne ola?

Kutluyorum yetkin şiirinizi Nilgün Hanım..

Şiirin başlığı İSTEMEK... Öyle göreceli, öyle geniş kapsamlı bir sözcük ki...

Bir bebeğin, çocuğun yetişkinin istekleri bir yaşlınınkiyle farklılıklar gösterdiği gibi, aynı grupların yaşadığı çevrelere ve ruhsal durumlarına göre de değişkendir.

Olsaydım adlı şiirimde neler istemişim bir bilseniz neler:


Hüzün kuşandığım asi gecelerde
Biçare âşıkların dilinde dua olsaydım


Kurban ederdim en içten sevgilerimi
Garibin gözünde bir damla yaş olsaydım


Erisem gam yemezdim nağmelerinde
Sûfî nefesinde bir ney olsaydım


Pulsuz mektuplar gönderseydin düşlerime
Aşığın sazında tel, telinde mızrap olsaydım

demiştim bir zamanlar. Şimdi sorsalar bunlara bir şeyler daha ekler miyim bilemem...

Fakat öyle naif, öyle masum, öyle tatlı isteklerin var ki Zeynebim eminim bu istekleri sıralayan, düzenleyen ve gerçekleştiren geri çevirmez bu istekleri. Her şey gönlünce güzel olsun. Hep söylüyorum. Yazmak sana çok yakışıyor. Bu kadar uzatma arayı. Daha sık yaz.

Nicelerine...Gönül dolusu sevgilerimle...

İSTEMEK…
Kocaman bir edim.Kendinden önce gelen bütün yan ve temel önermelere anlamını katarak çoğalabilen en başat eylemlerden biri : İstemek!
Neler istemeyiz ki?
Soruyu şöyle de yöneltmek olası :’ İnsan ne zaman istemekten vaz geçebilir?
Bu olanaksız işte !
Her kezinde daha da çoğalır isteklerimiz,daha ayrık yönden istekleniriz bazı şeylere.
Hele de aşk bir şekilde giriyorsa olayın içine,iş değişir;frenlenemez gönül.
Şiire bakıyorum ;belki yüzlerce ayrık istem kendine uygun bulduğu yeri işgal etmiş.Hepsi birlikte düşünülecek olusa tam bir uyum tam bir birleşimin yaratıldığına kuşku yok.
Bir özyapı yükseliyor şiirde.Doğrudan doğruya Şair’in kendi yaratısıyla ama aşk’ın dizginlenemeyen tutkularından beslenerek.Öyle ki,insanın duygularına sesleyen bir alt akıntı halinde geçen müziğin ritmiyle.Bir lirizm akışıyla.

Duygunun duygululuğu akın akın geliyor,dize dize bir şeyler patlıyor bu şiirde,pıtrak pıtrak seri,liyor duygular dizeler tarlasına :

Kar beyaz duruluğunda bir çarşafta uykuya uzanıyorşiirdeki İç Ses.Sonra düşler ülkesinin sınırını geçiyor bir solukta.Ve başlıyor gösteri.İçinde olduğu koşulları,o koşulların yer aldığı zamanı ve mekanı ,yağmurlu anlarını yakın plana getiriyor;kolayca renklendirilen bir peyzaja bakıyoruz okur olarak.
Söylemek istemiyor ya da güçlükle söylemek durumunda kalıyor içindeki patlamaları ama söylemeden de edemiyor :
‘’ Uzak bir gün batımına sarılmak istiyorum kısaca
Veya
Mülteci aşklar üzerimde gezinirken
İçimi susturup
Yavaş yavaş bütün düğümlerini çözmek istiyorum gökyüzünün.... ‘’

Zaten ‘yavaş yavaş bütün düğümleri’ çözülmeye başlanınca gökyüzünün,İç Ses’in de dili çözülüyor.Bundan sonra dur durak bilemksizin peşi peşine geliyor sözcükler:

‘’ Bende saklı olan ne varsa
Ayazda üşümesin diye
Umudun gözbebeklerinde ateşler yakmak istiyorum
Göz göze çiziyorum suçüstü ışıkları aşkın nöbetinde.
Ay soluksuz kaldığında
Sevişmenin çığlığıyla eşlik etmek istiyorum,
Sessiz tanıklar bırakıyorum gecede yıldız yıldız
Ve işte böyle diyerek
Özlemlerimi kuşanıp
Çalakalem giriyorum şiirlerimin içine
Doludizgin hüzünlerimle sevmek istiyorum
Uyuyan nefesini... ‘’

Çok özel/öznel istekler bunlar.Kendisinde saklı olanların üşümesinden dolayı bir endişe hakimdir şiirdeki Ses’te.Umuduna sarılıyor o durumda.Ayazdan korumak gerektiğini bildiği için yakıyor gözbebeklerinde ateşi. Aşkın bir suçüstü durumu barındırdığına vurgu yapıyor,sevişmenin en ihtiraslı bir isteklenme dürtüsü olduğunu bilerek atıyor çığlıklarını. Bu ritüellerin kanıtlarını teslim ediyor geceeye.

Kolay değil böylesi duyguların açılımı.Çünkü ardında,onu besleyen çok gerçek yaşanmışlıklar olmalı.Şair,o kaynaktan beslemeli düşlerini.Geçmişin eylemlerini yoğurup duygu haline getirme işidir bu uğraş aynı zamanda.Şairin açlığını,duygu yüklü sesini ve soluklanmalarını ,insanı bağlayan ve kendileştirenin aşka aidiyetten başaka bir şey olamayacağını savunuyor sanki. Zaten aşağıdaki blokun son dizesinde bunun itiraf edildiğini görüyorum :

‘’
Bilsem
Uzaktan bir çığlığı okşamayı
Bilsem
Gamze gamze yıldızları uzaktan öpmeyi
Yola düşen yüreği
Durdurabilsem uçsuz bucaksız yoklukta
Pencerelerimi suskularımla kapatsam
Hatta
Ten ve yürek arasına
Bir masal sıkıştırsam ter içinde
Yankısız ve avaz avaz
Asla düş olduğuna inanmasam... ‘’

Iraklıkların hükümsüzleştiğine başka nasıl vurgu yapılabilirdi ki!Bu yoğun duygusal sürecin de anlatısıdır ;’ten ve yürek arası’ koordinatları yok yere verilmiyor ki. İçeride pencerelerin kapatılmasıyla suskular çoğalmıyor ki.Daha yakına getiriliyor belki de ırakta olan sevgili.Yaşama,yaşanmışlıklara bulanmışlık temel iki tümleyicidir.Dolayısıyla şiirleri de organik olacaktır. Şair’in uzaktan öptüğüne bakmayın gamze gamze yıldızları O buselerin hiçbir zaman kayması olmaksızın öteki yakaya yapıştığını bilmektedir.
Zeynep Nilgün aşka yazmayı çok iyi kotaran şairlerimizden.Genel olarak her şiirde benzerlikler bulabiliyorsunuz.Bu iklimlendirme durumunun özerk olarak kaleminin ucunda duruşu,onun dizelerini kolaylıkla teşhis etme olanağı tanıyor biz okurlara.
Seviselliği uçlandırma,yüceltme ve taraflarını doyurma anlamında sevisel manyetizmadan söz edebiliyorum.Çok insani bir şey bu manyetizmanın yansıttıkları.
Her sözcüğünde ,her dizesinde herhangi bir zamanın olgunluğundan derlenmiş benzer istekler çoğaltılıyor ve şiirin kule yükselişine hatırı sayılır malzeme oluyor.
Müthiş bir isteklenme birikimi olan bu ‘şiirada’sının kuruluşunda Şair kendini özgür kılmış.Hiç frenlemeden yol vermiş sözcüklerine,sözlerine.Bir disiplin sorunsalıyla cebelleşmeyi yeğlemeden koyulmuş işine.Fakat spontane gelişmesine karşın her anlatı tam oturmuş yerine.Çok yeni bir şey gibi vurgulamış duygularını,şiirde söylenecek şeylerin özgür kılınışı,’genel geçer bir gerçek ‘tehlikesinden özellikle ayrı tutulmuş.
Doğrudan doğruya yaşamın yansıması.Bir kesitleme…Yazıya dökmeden öte başka bir uğraş.Kalemin elini yakan bir araç olarak kullanılması için aslında en riski olan alan şiirdir.
Oysa İSTEMEK’te yüreğin ateşi sağılmış dizelere.
İnsanı çepeçevre saran bu ateş karşısında umurlanmış mıdır Şair? Şiirin finalindeki dizelere bakalım :

‘’ Ah ellerim, yüreğim, gözlerim
Susmaya yemin etmiş dudaklarım...
Hissediyorum
Akşamın soğuğuna sığınmış kelimelerimi
Gizliyorum
Ve umurumda değil geldiğim yer
Geleceğim yer,
Sadece gökten üç elma düşsün istiyorum
Aynı baharlara,
Yansıdığımız bütün yüreklere.’’

Başka nasıl yanıt verebilirdi bu soruya İç Ses? Umrumda değil,diyor açık açığa.Biraz önce ‘sağmaktan’ söz etmiştim.Gökten düşen üç elma neyin nesidir sizce?
Çok güzel,çok huzur verici bir şiir daha okumanın keyfiyle ayrılıyorum sayfadan.Değerli Zeynep Nilgün’ü sımsıcak,sahiciliğini izini sürdüğüm bu yetkin şiirinden dolayı kutlayarak…

Nicelerine.Erdemle.