Kara bulutlara sığındı elemlerim, sen gittin gideli
Öyle bir yere gittin ki bilirim dönemezsin…
Gündüzlerim bile gece oluyor artık
Sesimi yutuyor şu dört duvar, zaman durmuş sanki hiç geçmek bilmiyor
Kaçak bir hüzün yaşıyor hücrelerim
Gel! diyorum; Gel!
Nafile; rüzgâra karışıyor sesim duyulmuyor
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
