İstemeden Şiiri - Bahattin Tonbul

Senin ile evlenip otobüsle memlekete geldiğimiz
O yolculuğu hatırlıyor musun
Görebildiğin her yer bomboş düz ova
Ağaç yok çok tuhafına gitmişti
Orta anadolu
Sizin oralara bakarak
Sen orman çocuğu idin
Düzlükler tuhafına gidiyordu tabi
Gökyüzünü alabildiğine izlemek
Ürkütüyordu yüreğini
Ama değişiklik ise heyecan katıyordu
Sevdana

Benim sizin oralara yaptığım ilk yolculuk da
Aynı heyecanı tatmıştım
Yemyeşil doğa
Çamların arası ürkütüyordu beni
Hele saya hayal gibiydi
Yalnız oralarda dolaşmak korkunçtu sanki
Ama her çalı altında
Bir hayvan veya canlı çıkacak diye
Ürperirdi bedenim
Seninle olmak
Zevk katardı yüreğime
Aşkımızı yaşatmak için bu alev yeterliydi
Bedenime

Bunları düşünemez olduk bir müddet sonra
Çoluk çocuğa karışınca
Hepsi kaybolup gitti
Belki de alıştık
Yada
Yaşam mücadelesi içinde
Yok olduk

Sevda aşk yokluk içinde düzenlendi
Ne aç kaldık ne tok
Birde takmışsın acıyı göğsüne
Ölüm aklının ucunda olsa bile
Umudu atamazsın dileğinden
Aha bu gün aha yarın derken
Vakit alıp götürdü seni bu alemden
Ama sevdamızı anılarda saklandı
Yüreğimizi özleminle göğsüme saplandı
Acıya acı katarak katlandı
Beden
Seni günlerce yaşadığı dünyada aradı
İstemeden
Bahattin Tonbul
10.12.2010