Hüzün bazen,
En iyi ilaçtır.
Ardından,
Mutluluk,
Gülümseyerek gelecektir.
Kırpışmalar,neyi yansıtırlar?
Çıktıkları yüreğin ,
Dışavurumlarıdır onlar.
Kah bir dik yamaç,
Kah bir duru denizdirler.
Olmayan gönlün efendisi,
Hiçliğin varlığıdır.
O halde..
Ya gönül ol,
Ya da gerçekten var.
Kayıt Tarihi : 26.9.2000 17:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Erol Özkan](https://www.antoloji.com/i/siir/2000/09/26/istek.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!