Hep kara bulutlar tepemde
Güneşe yer vermiyor kaderimde
Mutluluk doğmuyor kalbime
Hep bir umutla yaşadım nedense?
Esirlerin derdi dert değil yanımda
İşkenceleri denk gelmez gönül yarama
Artık sesim çıkmıyor feryat yakarışlarımda
Gözlerim muhtaç kaldı o bir damla yaşa
Pınarlarım kurumuştu ağlaya ağlaya
Bir yol arıyorum feraha çıkacak
Yokmu hiç kimse huzur satacak
Yokmu hiç bir doktor yeni bir ömür takacak
Anladım artik gözlerim derinden derine kendini yumucak
Kayıt Tarihi : 29.7.2011 12:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!