Kal Demiyorsun Şiiri - Midayet Kara

Bana yalan desen, doğru söyler gözlerin
Karda yürürsün de belli olmaz izlerin
Yalan mıydı bana, söylediğin sözlerin
Seviyorum diyorsun da kal demiyorsun

Dön de aynada bak, saçının aklarına
Hele bak ne olmuş, o gül yanaklarına
Yalvarıp kapansam, senin ayaklarına
Seviyorum diyorsun da kal demiyorsun

Bırak da aşkı huzuru, sende bulayım
Şaşırttın yolumu, ben nerede durayım
Yeter ki izin ver, kulun kölen olayım
Seviyorum diyorsun da kal demiyorsun

Peşinden koşturup, oldum gönül yorgunu
Sen zaten yapıvermişsin, kalpte vurgunu
Yaş seksen olmadan, gelde bitir sorgunu
Seviyorum diyorsun da kal demiyorsun

Bana giderken söylediğin, o söz var ya
Kalbimden taştı bir kez, sanki deniz derya
Onca yaşanan yalan mı, yoksa bir rüya
Seviyorum diyorsun da kal demiyorsun

Bugün kalbimdesin yine, içimi yakar
Söyleme kötü sözleri, kalbimi yıkar
İnsan söylemeden önce, aynaya bakar
Seviyorum diyorsun da kal demiyorsun

Sen alın yazımsın, yoktur başka geçeri
Kalbim her zaman açık, gelde gir içeri
Yok deme asla bana, saplarsın hançeri
Seviyorum diyorsun da kal demiyorsun

Yeter artık yaşlanıp da solmadan tenin
Sıfırlanmadan gel, kalbimdeki o yerin
Artık yalanlar söyleme, göründü kelin
Seviyorum diyorsun da kal demiyorsun

Midayet bu dertler, yüreğini dağladı
Tek kaldım yalan dünya da anam ağladı
Göz yaşım sel oldu benim coşup çağladı
Yeter bu yazdığın sana, dur demiyorsun
(1238) Eylül 2019