Sabah ezanıyla kalkardım.
Giyinirdim işçiliğimi,
banliyöyü kaçırmamak için koşarak…
Pencerendeki isimsiz çiçeklerinin arasında
gözlerin dururdu nazar boncuğu kadar
mavili beyazlı ortadan karalı;
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta