işte yine sen
beni delirten
üzen küstüren düşündüren
her defasında tövbe ettirip adına
her defasında tövbe bozdurup kandıran
içki masalarındaki suskunluğum
rüyalarımda haykırışım
yalnızlığımda hıçkırığım
sen sen sen
ve seni ne çok özledim bir bilsen
bir bilsen sana git deyişimdeki kalmanı isteyişimi
dilimin söyleyemeyip
kelimelere gizlenişimi
senden kaçarken her defasında sana tutulup
sırılsıklam senli oluşumu bir bilsen
yıllara sığdıramadığım duygularımı
önce içime
sonra kelimelere döküyorum
döküyor ve dökülüyorum bir hazan gibi sana
anlatıyorum kendime defalarca
ve defalarca nefret ediyorum kendimden
günahımsın benim
bedelisin kaybedişimin
keşke hayalimdeki gibi kalsaydın
keşke bulaşmasaydın hayata
şehrin o pırıltılarına kapılmasaydın
yetinmeyi bilseydin mum ışığımda
ama sen ışıkları seçtin
renkli yanıp yanıp sönen hayatları
yalanları ve yalancıları
garibanlığı ağır geldi sana varlığımın
karanlığından korktun belki sonumun
ve sen kendi sonunu kendin seçtin
şimdi uzaksın bana
okadar uzak ki asla olmayacaksın
ve ben yine şiirler yazıp adına
kendimi kendimle yıkacağım
Ne duaya varacak dilim ne bedduaya
Öyle saçma sapan ulu orta karşılaşıcaz diye korkum olacaksın
Ve hep ben yolumu değiştiricem sen bilmeden
Çekip gidicem bu şehirden
Sen dünüme özlem
Yarına keşkem olarak kalacaksin
Hakan Haktan
Kayıt Tarihi : 7.2.2019 01:42:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!