İşte Yaşam Şiiri - Mehmet Ali Demirel

İşte yaşam, iki gülücük, biraz da gözyaşı,
Biraz hüsran, biraz sabır, derin bir sükûnet taşı.
Koca bir ömür geçti, su gibi aktı zaman,
Tükenmiş umutlar, rüzgarla savruldu her an.

Çekip gittiler birer birer, hiç geriye bakmadan,
Yel oldular, dağıldılar, dağlara çıkmadan.
Savurdu rüzgar onları, dağlarda yankı buldular,
Her acıdan bir çiçek doğdu, binlerce oldular.

Güç dediğin sabırda, sessiz fırtınalarda gizli,
Zaman aldı götürdü her şeyi, ne kaldı ki gizli?
Ama her yara bir çiçek açtı kalpte, kök saldı,
Her soluk umutla doldu, ne yel ne dağ onu aldı.

Öyle bir ömür ki bu, ne gözyaşı dindirir ne gülüş,
Hüzünle yoğrulsa da, içimizde bir barış.
Her şey biter, umut da savrulur göğe,
Ama çiçekler açar yine, her an bir mucizeye gebe.

Memoçilo