İşte tam ordayım... Şiiri - Salim Kabasakal

Karanlıklarda kalma korkusu düşüyor / bazen yalnız olmanın korkusu.
Uzakta kalmak yanında olup ve sana dokunmadan seyretmek / bazen senden uzakta sessizce beklemek,
Bu sabah gökyüzüne dokundum, biliyormusun; öyle uzun ağladıki / bazen yağmurları hep sana benzetirim
Asmalı kilit gibi kapılarda sessiz dokunuşlara gebe / bazen bir okyanusun kalbi gibi dalgalısın bilirim.
Ve bilirim kıyılarım sana yakın, mavi düşlerse bana / bazen susuyorsun.
Dalgalardan çıkarttığım tek şey sözcüklerim, sahi onlarda hep aklında.
Kocaman bir dünya adımlarım küçük, sana uzayan yolsa fenerini yaktığım ada.
Bilirim sana iz olur yüreğimde dokuduğum hayat / bazen saklarsın gözlerinde gizli yakomozları,
O anlarda fısıldıyor zaman kulağıma, vakitsiz dokunuşların eşiğinde.
Hani, uyur ya kozasında ipek böceği / bazen bekler, bekler ve beklersin ya...
Güneşe dokunan huzurlu aşkı / işte ben tam ordayım senin dokunduğun yerde...