İşte 'Sen Bu'sun' Şiiri - Kadir Albayrak

Edebiyat derken edepsizleştim(!)
Dilimde küfürün bini bir para
Saygıyı unutup(!) sevimsizleştim(!)
Huzurdan yana çok düşmüşüm dara

İltifat gereksiz, yakışmaz zaten
Kütüğün üstüne sarmışlar saten
Orana burana biraz fondöten
Sürsen de o kokun benzer ahır’a

Hep övdüm kabahat bendedir zahir
Masalmış, bir masal, Zühre’yle Tahir
Bu kahpe oyunda sen gibi mahir
Görmedim, yazsam da sığmaz satıra

Bir bok’a benzesen gam yemem hani
Ulan “kör olacak” zaman mı yani
Nihayet dilimden “küfürlü mani”
İşte döküldü be, kısır katır’a

Göklere çıkardım, sapı samanı
Şimdi de yerlere vurma zamanı
Bir yana bırakıp dini imanı
Bildiğim “her küfür” sana hatıra

Gökkuşağı gibi, farklı rengârenk
Ne bir ayarın var ne de bir ahenk
Her aşkta ya kahpe ya da pezevenk
Kul’u yollar, türbe ya da yatır’a

Hülasa, mutluluk boş bir kelime
Sen resmen zararsın aklı-selime
Benimde çok fırsat geçti elime
Pek kabardı seni yazan fatura

Ne kadar “melanet” varsa bildiğin
Senin yapıp yine senin sildiğin
Halime bakıp ta kıs kıs güldüğün
Hepsini şöyle bir getir hatır’a

Patlarken her küfür çekilen pim’dik
Hesabı görelim istersen şimdik
Başımda, “başı da” her zaman dimdik
İster orda uzan, ister hasıra

Hiç kusura bakma, işte sen bu’sun
İsterim, içine, sözüm otursun
Dilerim benden de beter olursun
Müptela olasın kanlı basur’a