Sen sanıyorsun ki imha olmuş duygular
Koparılmış bütün umutlar
Yok, etmeye çalıştığın yâda
Örtmeye çalıştıkça yüzeye vuran,
Kalbinin aydınlığı…
Sahiplenilmek benimsenmek istiyorsun
En karmaşık kavramlardan kendine yol arıyorsun
Çıkmazlardayım dedikçe bilinmezlere sürüyorsun kendini
Ne kadar kovalansan da içindeki kaçışla zorlansan da
Kendini anlaşılmaz kılsan da faydasız,
Bir noktada açık veriyor gözlerindeki
Anlamsız görünmeye gayret gösteren
Gösterdikçe kendini ele veren
Ne kadar darbede alsa mahzun yüreğin
Her an birine bağlanma korkusunu yaşıyor
İçinde öldürmek istediğin duygulara
İhanet etme korkusu var gözlerinde
Bir zamanlar hani demiştin ya
Bir ömür seninle var olacağım dediğin
Ama bugün ondan nefret etmeyi bile başaramadığın
O sevgiye ihanet etmekten korkuyorsun.
Gözlerin ne sevdalı bakabiliyor
Nede içini uyandırana sarılıp haykıra biliyor
Ya kendinden korkuyor ya da ölümüne sevdalanıp ayrı kalmaktan
İşte sen busun yüreği sevdadan zersele yemiş yüreklim..
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,