Sen sanıyorsun ki imha olmuş duygular Koparılmış bütün umutlar Yok, etmeye çalıştığın yâda Örtmeye çalıştıkça yüzeye vuran, Kalbinin aydınlığı… Sahiplenilmek benimsenmek istiyorsun En karmaşık kavramlardan kendine yol arıyorsun Çıkmazlardayım dedikçe bilinmezlere sürüyorsun kendini Ne kadar kovalansan da içindeki kaçışla zorlansan da Kendini anlaşılmaz kılsan da faydasız, Bir noktada açık veriyor gözlerindeki Anlamsız görünmeye gayret gösteren Gösterdikçe kendini ele veren Ne kadar darbede alsa mahzun yüreğin Her an birine bağlanma korkusunu yaşıyor İçinde öldürmek istediğin duygulara İhanet etme korkusu var gözlerinde Bir zamanlar hani demiştin ya Bir ömür seninle var olacağım dediğin Ama bugün ondan nefret etmeyi bile başaramadığın O sevgiye ihanet etmekten korkuyorsun. Gözlerin ne sevdalı bakabiliyor Nede içini uyandırana sarılıp haykıra biliyor Ya kendinden korkuyor ya da ölümüne sevdalanıp ayrı kalmaktan İşte sen busun yüreği sevdadan zersele yemiş yüreklim..
Zennehar YılmazKayıt Tarihi : 14.1.2012 20:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!