Orda yaşarken duygularını görüyorlar onlar,
Sevgini çabanı hatta umutlarını
Ama bunların boş olduğunu bildikleri için
Günlük davranışmış gibi geliyor onlara
İnsanın gözüne boş boş baktıklarını gördüm.
Cesaretleri yok gerçeği söylemeye
Alışıyorlar diyorum ama onlarda insan
Belkide üzülüyorlar her an
Merak ediyorum nasıl ayırıyorlar,duyguları ile hastaları
Arasında oluşan bu mekan
Buz gibi insanlar,çok az oluyor içinde merhametli,
İşte oda Ankara tıp'lı Harun gibi olan
Fatih katı belkide içinde çok yumuşak bir yürek saklı
Anlıyamadım Prf.Ahmet Demirkazığı
Tuhaf hareketleriyle gerçeği daima saklı tuttu içinde
Bana söyleme cesareti bile gösteremedi.
Çünkü biliyordu bütün hastahane ve personel
Benim ne kadar sevdiğimi
Ona çok güvenmiştim işte yetim koydu bizi
Vedalaşamadım bile
Soyadı gibi attı demirkazığı yüreğime
27.01.2008
Bahattin Tonbul
Kayıt Tarihi : 27.1.2008 22:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ankara tıp hastahanesi onkoloji serüvenindeki yaşadığım duygular

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!