İşte öyle diyeceksin Şiiri - Ali Kamil

Bir sabah uyanıp sıkıntıyla kalkacaksın,pencereni açıp gökyüzüne bakacaksın.
Yüreğinin arkasına attığın,dimağında canlanan bir adam canlanacak gözlerinin önünde.
O adamı hatırlayacaksın,belkide biraz ağlayacaksın.
O adam kavgaydı,mücadeleydi,bir tarafı muhalif,bir yanı isyandı,sevdiğini kaybetme pahasına doğruları söyleyen kırıp dökerken bile seni seviyorum demeyi bilendi.
Ne kadar berraktı onu ona anlatıyordum,Ne kadar gerçekti kızacağını bilmesine rağmen sana doğruları anlatandı ve hayatındaki sahteliklere bakıp ne kadar masum,ne kadar temizdi diyeceksin.

O adam beni çok seviyordu,ne kadar üzgün olursa olsun sesimle şenleniyordu.
Bana geleceği gün uzağı yakın edip Turna kanatlarını kuşanıp öyle geliyordu.
Yanaklarımı avuçlarına aldığında gözlerimde kayboluyordu.
Sıkıyordu
Ben kızıyordum
Onun gözleri gülüyordu
Dudağımdan buse aldığında,bana kıyamıyordu,hüznü akıp,aşk kokuyordu.
Bu sevgilerin,aşkların hepsi yalan.
Beni ne kadar da candan seviyordu diyeceksin.

O adamı düşündüğünde nedenleri soracaksın,kendinle hesaplaşırken onu asmaya çalışacaksın.
Ama olmayacak
Yüreğin zehiri yenecek.
Nasılda mücadeleciydi hiç geri adım atmadan,beni severken kırdı,kırarken sevdi ama asla riyakar iki yüzlü değildi,kendi gidiydi,ya ben,ya ben ne yaptım,neler yazdım,neler dedim,neler çizdim,neler söyledim,nasılda tahrik ettim,nasılda taciz ettim,ikinci,üçüncü şahısların ona saldırmasına nasılda izin verdim,küçültmeye çalıştım,çamur attım.
O susmayan onuruna tek laf ettirmeyen onurunu korumak adına işkencelere direnen,cezalar yatan adam benim için nasılda sustu,biliyorum orayı burayı yumrukladı gene,saatlerce yürüdü sessizce ağladı,adam gibi geldim hayatına adam gibi giderim demişti.
Adam gibi sessizliğine gömüldü diyeceksin.
O adamı düşünürken kavgadan gelmişti,isyanı beklide bu yüzden,Kayıplarını unutmazdı hüznüde belki bu yüzden.
Huzursuzdu,huzuru bendim
Ne yaparsam yapayım
Anlardı
Sakınmadan söylerdi,sağa sola sapmadan arkadan konuşmadan
Ben inkar ettiğimde
Dinlerdi
Biliyordum; biliyordu doğruyu söylemediğimi
Peki senin söylediğini doğru kabul ederim derdi
Sağlam dururdu hayata söylemek istemediğini söylemezdi
Yazmak istemediğini yazmaz
Doğru olduğunu bilsede,haklı olsada ben kırıldıysam beni üzmemek için özür dilerdi
Şimdide yazmamış,yazmıyor imtina ediyor
O böyledir
Sevince böyle sever
Beni ne kadar da sağlam sevdi diyeceksin
O adama bir gün dedimki
Belki sana istediklerini veremedim,beklentllerini karşılayamadım
Amma velakin sana başka bir aşk verdim
Bekledikçe anlayacaksın
Anladıkça özleyeceksin
Bekle göreceksin
Ama o bana öyle bir aşk verdiki
Bedeli yoktu
Tutku-Sadakat
Kavga-Barış
Masum bir çocuk gibi
Hüzünde sevgi,sevgide hüzün verdi
Ölesiye sevdi değerini bilemedim diyeceksin
O adamı düşüneceksin
Hayata hep bir adım diye bakan,öylede yaşayan
Bilgi ile bilgisizlik
Varlık ile yokluk
Sevgi ile sevgisizlik
Onur ile onursuzluk
Sadakat ile ihanet
Yaşam ile ölüm
Hapsine bir adım ortasına hayat derdi,bir adımda her şeyin değiştiğini anlatırdı deyip farkına varacaksın.
Sadece bana bir adım demedi hep yüreğimin kıyısında durdu diyeceksin.
O adamı düşüneceksin,ona bir şiir yazmıştım acaba şimdi hatırlıyormu diyeceksin
BÜYÜYORUM
Büyüdükçe,
sentetik zamanlara
kangren ayaklar bastım,
izi kaldı
ömrümün...

Kara çaldılar yüzüme
bütün kara parçalarında
elbette
'afrika dahil'
parça başı çalışan
kiralık katildi zaman.

Gülüşüm sivas yangını,
ağlarsam kızma...
ölmek bile
yakışıyor bazı adama..
Ve ahdine vefasını hatırlayıp.
Biliyorum
O her gün şiirini okuyor
Hüznü gene her gün zehir gibi gene içine akıtıyor diyeceksin
Ve
O adamı düşüneceksin
Senle öleceğim derdi
Ölecekmi acaba diyeceksin
Benim isyanım göze değil,senden başka gözlere
Benim isyanım tene değil,senden başka tenlere
Benim isyanım aşka değil,senden başka aşklara dediğini hatırlayacaksın
O -! ydi,- gibi gider
- gibi ölür diyeceksin
- işte öyle derdi
İşte öyle diyeceksin