Yakamoz rengi güzelliğinin önünde
Aldanırım sessizliğine
Bastırmışsın tüm ışıkları
Ona rahmen ağlıyorsun
Kendini parçalıyor suçsuz ellerin
Deliyorsun geceyi gıkın çıkmadan
Gülmek ne ayıptır şu an
Acıttığında bile utanmadan
Duyuyorsun ama duymuyorsun da
Kendini biliyor, yine susursun
Uyku tutmuyor için toplamaktan
Çıkarıp bölsende aynı çarpmıyorsun
Sevgili istemiyor hüznünü,
Mümkünse gül yüzünü
Senelerin çizdiği çizgiler
Değişmiyor öyle hemen
Kayıt Tarihi : 1.5.2008 18:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
01.05.2008
![Özlem Deniz](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/05/01/iste-oyle-18.jpg)
Gıkın çıkmadan deliyorsun geceyi
Gülüyorsun şimdi
artık acıttığında bile gülüyorsun
*************************************Emeği kutluyorum..
Dostca kalın...
TÜM YORUMLAR (2)