Tekerimiz çıkmaz düze,
Derdimiz çok,gelir göze,
Hasret kaldık, bir dost yüze,
Noldu bize, noldu bize,
İşte olan oldu bize.
El dedik amca, dayıya,
Mahkumuz, rakam sayıya,
Sanki düştük kör kuyuya,
Noldu bize, noldu bize,
İşte olan oldu bize.
Nerde örfler adedimiz,
Sanki öksüzüz, yetimiz,
İnsanlıksa niyetrimiz,
Noldu bize, noldu bize,
İşte olan oldu bize.
Saldırırız, kurtlar gibi,
Düşünmez olduk, din, nebi,
Varmı ki, kefenin cebi?
Noldu bize, noldu bize,
İşte olan oldu bize.
Haramsa da kâr dır deriz,
Gönül kör, yüzden güleriz,
Yalandan hayır dileriz,
Noldu bize, noldu bize,
İşte olan oldu bize.
Öğrendikçe cahil kaldık,
Dünyanın keyfine daldık,
Su içtik, yürekten yandık,
Noldu bize, noldu bize,
İşte olan oldu bize.
Dört yanlara duvar ördük,
Her gün kendimizi gördük,
Birbirimizi sömürdük,
Noldu bize, noldu bize,
İşte olan oldu bize.
Kimlerin oynuna geldik,
Ne dost, ne de düşman bildik,
Ağlanacak hale güldük,
Noldu bize, noldu bize,
İşte olan oldu bize.
Ramazan lar gelir gider,
İnsan ise nefsin güder,
Kul kendi kendine eder,
Noldu bize, noldu bize,
İşte olan oldu bize.
İstanbul 08 01 2012
Ramazan KılıçKayıt Tarihi : 22.1.2012 00:23:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!