İşte O Zaman Şiiri - Alper Amil

Ey hasretim;
Hep senin üstüne düşündüklerim.
Dünüm,bugünüm ve yarınlarım.
Her şeyim sende sen de kaldı.
Yokluğun geceleri jilet gibi çizerken beynimi ve yüreğimi.
Uyanıyorum.
Her yanım kan ter içinde.
Yalnızım!
Bir de hasretin korkuyorum.
Kimselere bir şey diyemiyorum.
Öylece ben bana içten içe yanıyorum.
O halimle ben, darmadağınken.
Dört bir yana dağılmış ümitlerimi yine kendim toplarken.
Titreyen ellerimle ben sana birkaç satır yazıyorum.
Yazdıkça seni.
Satırlarımla çoğalıyorsun.
Çoğaldıkça,satırlarımdan beynime,yüreğime sıçrıyorsun.
İşte o an kendimi tutamıyor,dağıtıyorum.
Gide gele,
Düşe kalka,
Zamanla bu sürece alışıyorum.
Herkesi unutuyorum.
Bir ben kalıyorum, birde sen gecelerimde.
Sessiz sessiz,kimselerden habersiz ağlaşıyoruz.
Ağlaştıkça yüceliyor sevdam.
Hasretini çektikçe,böyle yandıkça içten içe..
Yokluğun geceleri söve söve çiğnerken düşlerimi.
İşte o zaman;
Seni daha bir seviyorum.

Bursa
16/02/2001