İşte O Benim Şiiri - Hüseyin Anılan

Hiç unutmam ilk tanışmamızı sizinle,
Ben yirmi bir, siz altı yaşına yeni basmıştınız.
Ana sınıfı denilen yerde buluştuk sizinle,
Ben ilk öğretmenliğe, siz ilk öğrenciliğe başladınız.

Üç ay, beş ay derken, koskoca yıl geçiverdi oyunla,
Siz artık birinci sınıftınız, bense birinci sınıf öğretmeni
A’yı B’yi, Biri, İkiyi derken
Geçiverdi beş yıl durup dinlenmeden

Siz büyüdünüz, altıncı sınıftınız,
İşte burada beni biraz yanlış tanıdınız
Sizin deyişinizle Müzikçi, Bedenci ya da Fenci idim
Ama branşım değişse de ben hep öğretmendim

Eski, tarihi bir binaydı lise denilen yer,
Tatlı bir telaş, bir heyecan vardı yer yer,
Ben kazandırmanın, siz ise kazanmanın derdindeydiniz
İşte sonunda başardık, artık hepimiz üniversiteliyiz.

Yıllar çok çabuk savurmuştu hepimizi
Sizler Hukuk’ta, Tıp’ta, Eğitim’desiniz,
Bense anfide yapıyorum artık derslerimi
Bilseniz ne çok seviyorum sizleri

İnanın değişen nedir? Bilmiyorum!
Yıllar mı çabuk geçti, yoksa ben mi yaşlandım?
Daha dün gibiydi ilk tanışmamız
Neden bu kadar acele davrandınız?

Nasıl unutursunuz beni yaşlansam da
Ben her zaman, her yerde sizinle değil miydim?
Adım, ünvanım, memleketim değişse de
Ben hep öğretmeniniz değil miydim?

Eskişehir 15.11.1999